Πολύς ο λόγος τελευταία για αξίες και αρχές, που όμως έχουν χάσει το νόημα τους, όπως π.χ. για δικαιώματα και ισότητα στον γάμο ομοφύλων (όπως εσφαλμένα ονομάζουν πλέον τους ομοφυλόφιλους, επιχειρώντας να αλλοιώσουν την ελληνική γλώσσα και το πραγματικό νόημα των λέξεων, αφού “ομό-φυλος” σημαίνει αυτόν που προέρχεται από την ίδια φυλή), με αφορμή το νέο νομοσχέδιο που προωθείται από την κυβέρνηση, με όλα τα παρελκόμενα και προεκτάσεις του ζητήματος …
Κατ’ αρχήν να αναφέρουμε και να προσδιορίσουμε, ότι υπάρχουν οι συμπαντικοί νόμοι, στους οποίους δεν θα πρέπει να βαδίζουμε ενάντια, αφού ξέρουμε πολύ καλά ότι τότε η φύση τιμωρεί για την ύβρη που διαπράττεται.
Ο λόγος βεβαίως, για τα δύο φύλα (άρρεν και θήλυ) και με σεβασμό στον ρόλο που επιτελούν, διότι είναι απαραίτητα για την διαιώνιση του είδους, βάσει της φυσιολογίας του ανθρώπου. Σεβασμός θα πρέπει να υπάρχει και απέναντι σε ανθρώπους που επιλέγουν να συμβιώσουν με άτομα του ίδιου φύλου, στον βαθμό που δεν επιχειρούν να διαδώσουν και να προωθήσουν την σεξουαλική τους ιδιαιτερότητα στο υγιές σώμα της πολιτείας.
Επομένως οι εκφράσεις που βγαίνουν από το στόμα του πρωθυπουργού περί ισότητας των “ομοφύλων” στον γάμο είναι παραπλανητικές και γίνονται εκ του πονηρού, με σκοπό την καταπάτηση του φυσιολογικού.
Αυτό που ξέρουμε μέχρι σήμερα, είναι πως “γάμος” είναι η ένωση ενός άνδρα με μια γυναίκα, με σκοπό την δημιουργία οικογένειας και την απόκτηση απογόνων.
Ωστόσο παρακολουθούμε ότι το καθεστώς των κομμάτων σκοπεύει να αλλοιώσει τον θεσμό του γάμου, παρότι έχει θεσμοθετηθεί με τον νόμο Ν. 4356/2015 το σύμφωνο συμβίωσης, που ισοδυναμεί νομικά με τον γάμο, παρέχοντας ταυτόχρονα μεγαλύτερη αυτονομία στα ζευγάρια του ιδίου φύλου.
Αυτό που προσπαθούν να περάσουν φυσικά στοχεύει αλλού και όχι μόνο στον γάμο “ομόφυλων” ζευγαριών, αλλά και στην δυνατότητά τους να αποκτούν παιδιά μέσω υιοθεσίας, η οποία δεν προβλέπεται ρητά μέσα από το σύμφωνο συμβίωσης.
Αυτό δήλωσε σε συνέντευξή της εκτός των άλλων, η αρχιτέκτονας αυτού του νομοσχεδίου κ. Κατερίνα Φουντεδάκη ότι δηλαδή, δεν νοείται γάμος ομόφυλων χωρίς δικαίωμα στην τεκνοθεσία.
Ενώ επικαλούνται την ιδιαίτερη ευαισθησία τους για τα παιδιά, δεν μας εξηγούν πώς θα μεγαλώσουν και θα αναθρέψουν υγιείς ανθρώπους σε ένα τέτοιο αρρωστημένο και ημιτελές περιβάλλον.
Η αλλόκοτη συμπεριφορά δύο ομοφυλόφιλων ανδρών ή γυναικών, είναι σίγουρο ότι θα προκαλέσει σύγχυση και στον ψυχικό κόσμο του παιδιού, το οποίο θα έχει μεγάλο πρόβλημα στο να προσδιορίσει την δική του ταυτότητα φύλου. Επίσης δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι ένα παιδί θα αναπτυχθεί σωστά, ως μια υγιής προσωπικότητα μέσα σε ένα μη φυσιολογικό περιβάλλον, χωρίς να αισθάνεται θυμό για τις συνθήκες του περιβάλλοντός του, που απέχουν μακράν από την φυσιολογία του .
Με ποιο δικαίωμα ο νομοθέτης θέτει σε κίνδυνο την ψυχική ισορροπία ενός ανήλικου παιδιού, το οποίο δεν έχει το αυτεξούσιο για τις αποφάσεις του ; Αυτό είναι εγκληματικό και φανερώνει ότι οι νομοθέτες αναγνωρίζουν “δικαιώματα” μόνο για τους ενηλίκους με διαστροφικές τάσεις, ενώ δεν δείχνουν πρόνοια για το δικαίωμα σε μια φυσιολογική ζωή για τον αθώο αυριανό πολίτη, που δεν ευθύνεται για την αποστασία του περιβάλλοντος στο οποίο βρέθηκε να βιώνει.
Την ίδια στιγμή που η κατάσταση της σημερινής κοινωνίας χαρακτηρίζεται από βαθιά κρίση, η οποία πλήττει αναπόφευκτα τον γάμο και την οικογένεια, προσπαθούν έντονα τα τελευταία χρόνια να επιβάλουν την ύπαρξη τρίτου φύλου ως ισάξιο με τον άρρεν και την θήλυ, προωθώντας ιδιαίτερα εκπροσώπους αυτών, σε καίριες θέσεις στην κοινωνία και στην πολιτική.
Με τέτοια νομοσχέδια το κομματικό κράτος προωθεί την κρίση και την φθορά των θεσμών του γάμου και της οικογένειας, με αποτέλεσμα να χάνεται ο προσανατολισμός και το νόημα της ύπαρξης τους. Επίσης είναι βέβαιο, ότι μεγαλύτερος αριθμός ανθρώπων θα επιχειρήσει να πειραματιστεί με τις παρά φύσιν σχέσεις όταν ο νόμος το ανέχεται και το επιτρέπει.
Καμία κυβέρνηση μέχρι σήμερα δεν στήριξε ουσιαστικά την οικογένεια, πόσο μάλλον την πολύτεκνη αλλά ούτε και την τρίτεκνη, με αποτέλεσμα να υπάρχει δισταγμός και αμφιβολία στα ζευγάρια για να τεκνοποιήσουν.
Παράλληλα με αυτήν την κατάσταση ανασφάλειας στην κοινωνία με την τεράστια ανεργία, έχει στραφεί ο κόσμος στην μετανάστευση και στην αναζήτηση της λύσης για την επιβίωση του.
Η έλλειψη Αρχών και Αξιών ωθεί τα ζευγάρια εύκολα στον χωρισμό, διαλύοντας τις οικογένειες και το χειρότερο, αφήνοντας τα παιδιά με ασταθή θεμέλια, ευάλωτα στους κάθε λογής επιτήδειους.
Η πολιτεία καλείται να σκύψει σε αυτά τα ζητήματα να στηρίξει και να κατοχυρώσει την οικογένεια μέσα από νόμους που θα διαμορφώσουν αλλά και θα κατευθύνουν το ήθος και το έθος της κοινωνίας, με σκοπό την αποκατάσταση της αδικίας που σήμερα λειτουργεί σε βάρος της ανθρώπινης φυσιολογίας.
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ
