Ο ελληνισμός της ευρύτερης περιοχής της Κριμαίας από το χθες στο σήμερα …

ΥΠΟΛΟΓΙΖΕΤΑΙ ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΚΑΤΟΙΚΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΑΠΟ 150.000 ΕΛΛΗΝΕΣ.

Ήδη, από τον 6ο αι. μ.Χ., ο συγγραφέας Στέφανος Βυζάντιος επαναδιηγήθηκε μεταφέροντας από κάποια πιο πρώιμη πηγή, τον μύθο της ίδρυσης του Παντικάπαιου. Σύμφωνα με τον μύθο, η ίδρυση της πόλης τοποθετείται χρονικά κατά τη διάρκεια της εκστρατείας των αργοναυτών (αρχές του 12ου αι. π.Χ.), με ιδρυτή τον Άψυρτο, αδελφό της Μήδειας (πηγή).

Η Αργοναυτική εκστρατεία που τοποθετείται στην αρχή του γαλαξιακού ενιαυτού, σύμφωνα με τα ιερά ελλάνια κείμενα του κ. Αρτέμη Σώρρα, δηλαδή πριν από 26.000 έτη (πηγή), έχει ως προορισμό την Κολχίδα (Διοσκουρίδα – Σοχούμι), όπου οι 50 Αργοναύτες φτάνουν εκεί με την Αργώ με σκοπό να πάρουν πίσω το χρυσόμαλλο Δέρας, να συλλέξουν τον χρυσό και τον πλούτο και να κλείσουν τις τρεις πύλες. Συμμετέχουν μαζί με τον Ιάσωνα, ο Ηρακλής, ο Ορφέας και άλλοι εκλεκτοί Αργοναύτες με οδηγό την Αθηνά (πηγή). Η εκστρατεία δεν περιορίστηκε στην Κολχίδα αλλά σε ολόκληρη την Βαλκανική, όπου ιδρύθηκαν ελληνικές πόλεις (π.χ. το Ιάσιο στην Ρουμανία).

Επίσης είναι σε όλους μας γνωστός ο μύθος του Προμηθέα που ήταν δεμένος στον Καύκασο και υπέμενε από τον Δία το μαρτύριο επειδή δεν ολοκλήρωσε την αποστολή του και ότι έσπευσε ο ίδιος ο Ηρακλής να τον ελευθερώσει ..

Η Ταυρίδα μας είναι ακόμη γνωστή από τις τραγωδίες του Ευριπίδη.

Είναι ο τόπος όπου στάλθηκε, σύμφωνα με τον μύθο η Ιφιγένεια γλιτώνοντας από την θυσία για την οποία την προόριζε ο πατέρας της Αγαμέμνων βασιλιάς των Μηκηνών. Η θεά Άρτεμις αφού την αντικατέστησε με ένα ελάφι την φυγάδεψε και την έφερε στο ιερό της στην Ταυρίδα, όπου την έκανε ιέρεια. Οι μύθοι και οι υπερβολές χρησιμοποιήθηκαν από τον Ευριπίδη προφανώς για αλληγορικούς λόγους.

Οι τραγωδίες του Ευριπίδη “Ιφιγένεια εν Ταύροις” και “Ιφιγένεια εν Αυλίδη” αποτυπώνουν την άμεση σχέση μεταξύ της Κριμαϊκής Χερσονήσου και των Ελλήνων της Μηκηναϊκής εποχής, δηλαδή τουλάχιστον 13.000 έτη πριν από σήμερα, όπου τοποθετείται ο λεγόμενος Τρωϊκός πόλεμος!

Σήμερα υπάρχουν ερείπια πόλεων στις βόρειες ακτές της Μαύρης Θάλασσας όπως το Παντικάπαιον (σημερινό Κέρτς) που βρίσκεται στα εδάφη της Ουκρανίας και η Φαναγόρεια που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από την Ταυρίδα στην σημερινή Ρωσία. Πρόκειται για τις αρχαιότερες πόλεις που έχουν ανακαλυφθεί στην περιοχή και είναι ελληνικές !

Επίσης γνωρίζουμε και άλλες πόλεις όπως την Ερμόνασσα, το Μυρμήκιον, τους Κήπους, την Γοργυππία κ.α.

Φαναγόρεια (Ρωσία)

Από την Ρωσική Ακαδημία Επιστημών και από το Ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού, οι πληροφορίες γύρω από την ίδρυση και την αρχαιότητα των πόλεων αυτών φτάνουν ως τον 7ο αιώνα π.κ.χ. Η παρουσία των Ελλήνων εκεί εξηγείται ως αποτέλεσμα του φαινομένου του εποικισμού που λέγεται πως ανθούσε την εποχή εκείνη. Μαθαίνουμε ότι τις πρόκειται για αποικίες που τις ίδρυσαν οι Μιλήσιοι και οι Αβδηρίτες τον 7ο αι. αι τον 6ο αι. π.κ.χ.

Αργότερα η περιοχή εντάχθηκε στο βασίλειο του Κιμμερικού Βοσμπόρου (480 π.κ.χ.) και τον 2ο αιώνα π.κ.χ. στο Βασίλειο του Πόντου. Τον 1ο αι. π.κ.χ. γίνεται ρωμαϊκή επαρχία. Με την επέλαση των γοτθικών φύλων και των Ούνων (3ος αι. μ.κ.χ. – 4ος αι. μ.κ.χ.) οι πόλεις παρακμάζουν και κατόπιν τον Μεσαίωνα δέχονται την επιβολή των τουρκομογγόλων του Τζέκινς Χαν (Χρυσής Ορδής) από το 1239 εως το 1441. Επίσης κατακτήθηκαν από τους Τατάρους και τους Χαζάρους.

Ανέκαθεν η χερσόνησος της Ταυρίδας υπήρξε αξιόλογο εμπορικό κέντρο διότι βρισκόταν πάνω στον εμπορικό δρόμο για την Ανατολή και ήταν ιδιαίτερα πλούσια περιοχή σε στάρι, αμπέλια, ψάρια και μεταλλεύματα. Για τον λόγο αυτό δεχόταν πολλές εχθρικές επιδρομές. Παρά τα εμπόδια οι Έλληνες κατοικούσαν από αρχαιοτάτων χρόνων στην Ταυρίδα μέχρι το 1778.

Το 1768 ξεσπά ο ρωσοτουρκικός πόλεμος μεταξύ της Ρωσίας και της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, ο οποίος έληξε με νικήτρια την Ρωσία, η οποία υποχρέωσε την Οθωμανική Αυτοκρατορία να υπογράψει την συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή (1774).

Η Μεγάλη Αικατερίνη κατά τους ρωσοτουρκικούς πολέμους (1768-1778) προσάρτησε σταδιακά τις περιοχές της σημερινής Ουκρανίας και της Μολδαβίας στην Ρωσία. Με την συνθήκη ειρήνης του Κιουτσούκ Καϊναρτζή η Ρωσία αποκτούσε τον έλεγχο των περιοχών πάνω από την Κριμαία και αναγνώρισε το Ανεξάρτητο Οθωμανικό Χανάτο της Κριμαίας. Έτσι, ενώ ήταν η νικήτρια του πολέμου δεν έκανε τίποτα για να εξασφαλίσει την Κριμαία, όπου κατοικούσαν Έλληνες ! πηγή

Δεν το έκανε ούτε ως αντάλλαγμα για την βοήθεια που είχε από τον αντιπερισπασμό που της προσέφερε η αποτυχημένη εμπλοκή των Ελλήνων στα Ορλωφικά (1770), η οποία στοίχισε πάρα πολύ ακριβά στην υπόδουλη Ελλάδα.

Αντ΄ αυτού η Μ. Αικατερίνη το 1778 με Βασιλικό Διάταγμα ανάγκασε 50.000 Έλληνες να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές τους εστίες και από την Ταυρίδα να μετεγκατασταθούν στα βόρεια παράλια της Αζοφικής Θάλασσας (Μαιωνίτιδας λίμνης) στην σημερινή Μαριούπολη. Τότε δεν υπήρχε η Ουκρανία. Η μετεγκατάσταση στην άγονη γη ήταν υποχρέωση κι εξυπηρετούσε τα σχέδια της ρωσικής αυτοκρατορίας, προκειμένου να εποικισθούν τα νεοαποκτηθέντα εδάφη ! Ο ξεριζωμός ήταν δύσκολος και πολλοί έχασαν τη ζωή τους ! Όσοι δεν ήθελαν να αποχωριστούν την γη τους εξισλαμίστηκαν υποχρεωτικά.

Μετά την επανάσταση των Μπολσεβίκων (1917) ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα στην τσαρική Ρωσία (Λευκός Στρατός) και στους Μπολσεβίκους (Κόκκινος Στρατός). Το 1919 ο Ελευθ. Βενιζέλος συμμαχώντας με τις δυνάμεις της Αντάντ ενέπλεξε την Ελλάδα στον πόλεμο για να ενισχύσει τον Τσάρο κατά των Μπολσεβίκων, περνώντας στους Έλληνες την ελπίδα, ότι θα λάμβανε βοήθεια για να προσαρτήσει στην Ελλάδα την Ανατολική Θράκη και την Ιωνία.

Για τον σκοπό αυτό έστειλε 23.000 στρατό στην Κριμαία. Αντέδρασαν σφοδρότατα οι κόκκινοι, ηττήθηκαν οι λευκοί και οι συνέπειες για τους Έλληνες που ζούσαν στην Οδησσό, στην Μαριούπολη και στην Ταυρίδα ήταν να δεχθούν ως αντίποινα την οργή και την βία των Μπολσεβίκων, οι οποίοι σκότωσαν αρκετές χιλιάδες, βίασαν και λεηλάτησαν το ελληνικό στοιχείο, όταν αποσύρθηκαν τα ελληνικά στρατεύματα.

Κατόπιν οι Μπολσεβίκοι συμμάχησαν με τον Κεμάλ Ατατούρκ βοηθώντας τον υλικά και οικονομικά για την γενοκτονία που θα επακολουθούσε στον Πόντο, στην Μ. Ασία και στην Σμύρνη (1919-1923).

Ακόμη …

Τον Δεκέμβριο του 1937 ο Στάλιν στρέφεται κατά των Ελλήνων της Κριμαίας. Δεκάδες χιλιάδες δολοφονούνται και στέλνονται στη Σιβηρία. Αρκετοί για να επιβιώσουν άλλαξαν τα επίθετά τους εκρωσίζοντάς τα για να αποφύγουν τις διώξεις.

Στις μέρες μας …

Μέχρι και το 2022 οι Έλληνες δεν έχουν ελληνικά διαβατήρια και αδυνατούν να επισκεφθούν την μητέρα Ελλάδα, διότι οι ελληνικές διπλωματικές αρχές δεν χορηγούν βίζα Σέγκεν στους κατοίκους της Κριμαίας, δεδομένου ότι δεν αναγνωρίζουν το δημοψήφισμα του 2014, με το οποίο οι πολίτες της Κριμαίας αποφάσισαν να ενωθούν με την Ρωσία.

Με νόμο του 2021 για τους αυτόχθονες λαούς, η Ουκρανία αναγνώριζε ως αυτόχθονες τρεις μόνο ομάδες, τους Τατάρους της Κριμαίας, τους Κριμτσάκους και τους Καραϊτες, αποκλείοντας τους καθεαυτού αυτόχθονες που είναι οι Έλληνες. Η Ρωσία αντέδρασε για τον λόγο ότι δεν αναφέρονταν οι Ρώσοι. Καμία διαμαρτυρία δεν υπήρξε από πλευράς Ελλάδας για την αποκατάσταση της ελληνικής ομογένειας νομικά. Παρά μόνο κούφιες υποσχέσεις για στήριξη από την πλευρά του κ. Δένδια…

Ως αποτέλεσμα του ρωσοουκρανικού πολέμου, ο οποίος κορυφώθηκε τον Φεβρουάριο του 2022, οι περιοχές όπου διαβιώνει σήμερα μεγάλος αριθμός Ελλήνων έχει περάσει υπό ρωσικό έλεγχο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η Μαριούπολη που ήταν από τις πρώτες πόλεις που επλήγησαν από βομβαρδισμούς και υπέστει μεγάλες απώλειες μετά από την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Σήμερα η Μαριούπολη ανοικοδομείται από την Ρωσία με ταχείς ρυθμούς αλλά η φωτιά του πολέμου δεν έχει σβήσει …

πηγή

Γιαδανού Ευαγγελία

Ο Αχιλλέας Ως Θεότητα Του Ευξείνου Πόντου