… τους οποίους ψηφίζει η Βουλή κατ΄ επιταγήν της Ευρωπαϊκής Ένωσης
(Οι εγχώριοι νόμοι που αφορούν την διαχείριση των δασών και των καμένων δασικών εκτάσεων, ψηφίζονται παράλληλα και με το πνεύμα των οδηγιών που λαμβάνει η Ελλάδα από την Ε.Ε.. Για να κατανοηθεί αυτό θα παραθέσουμε και σχετικές οδηγίες της Ε.Ε.)
Μια μεγάλη μερίδα σκεπτόμενων πολιτών έχει αρχίσει να απορεί, πώς γίνεται να είμαστε κάθε χρόνο στο ίδιο εφιαλτικό έργο θεατές και να βλέπουμε να καίγεται η Ελλάδα συστηματικά, από άκρη σε άκρη, μέχρι τελικής καταστροφής. Οι δικαιολογίες που ακούμε πως για τους εμπρησμούς φταίνε π.χ. οι κεραυνοί, δεν πείθουν πλέον κανέναν και είναι λογικό να υποψιαζόμαστε ότι η πατρίδα μας καίγεται βάσει σχεδίου …
Τα τελευταία χρόνια οι δασικές πυρκαγιές συνδέονται άμεσα με τα σχέδια της κυβέρνησης και της Ε.Ε., που σε συνεργασία με ιδιωτικές εταιρείες, προχωρούν και υλοποιούν κανονικά, ακόμη και μέσα σε καμένες δασικές εκτάσεις, έργα εγκατάστασης ανεμογεννητριών και φωτοβολταϊκών, με το πρόσχημα της πράσινης ανάπτυξης, η οποία υποτίθεται ότι ευνοεί την οικονομία της χώρας …
Στο συμπέρασμα ότι οι πυρκαγιές μπαίνουν στοχευμένα, συνηγορεί η διαπίστωση ότι στην Ελλάδα οι νόμοι ευνοούν την καταστροφή του περιβάλλοντος, αφού επιτρέπουν την εγκατάσταση Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) εντός δασικών περιοχών, εντός περιοχών NATURA 2000, αλλά επίσης (το άκρως παράλογο): ακόμη κι εντός καμένων δασικών εκτάσεων που κρίθηκαν αναδασωτέες !
Αρχικά στο Σύνταγμα της χώρας, που είναι η κορωνίδα του νομικού μας πλαισίου, υπάρχουν δύο άρθρα, τα οποία αφορούν την προστασία του περιβάλλοντος και είναι αντιφατικά, σε βαθμό που αναιρούν το ένα το άλλο …
Έτσι από την μία μεριά στο Άρθρο 117 παρ. 3 αναφέρεται ρητά ότι : “… Δημόσια ή ιδιωτικά δάση και δασικές εκτάσεις που καταστράφηκαν ή καταστρέφονται από πυρκαγιά ή που με άλλο τρόπο αποψιλώθηκαν ή αποψιλώνονται δεν αποβάλλουν για το λόγο αυτό το χαρακτήρα που είχαν πριν καταστραφούν, κηρύσσονται υποχρεωτικά αναδασωτέες και αποκλείεται να διατεθούν για άλλο προορισμό...”
Ενώ στο Άρθρο 24 παρ. 1 του Συντάγματος αναφέρεται ότι: “…Απαγορεύεται η μεταβολή του προορισμού των δασών και των δασικών εκτάσεων, εκτός αν προέχει για την Εθνική Οικονομία η αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη τους χρήση, που την επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον...”
Βλέπουμε ότι μέσα από τα δύο αυτά άρθρα, ανοίγεται “παράθυρο” που ευνοεί όσους έχουν συμφέρον να καεί μια δασική έκταση, αφού με το πρόσχημα της ανόδου της Εθνικής Οικονομίας, προτάσσεται και υπερισχύει η εγκατάσταση των ΑΠΕ στις καμένες περιοχές, αφού (οι ΑΠΕ) έχουν ταυτιστεί εσφαλμένα με το Δημόσιο Συμφέρον !
Η απουσία της ρητής απαγόρευσης, για αλλαγή του χαρακτηρισμού των δασικών εκτάσεων, είναι εγκληματική και έχει δώσει την δυνατότητα σε όλες τις κυβερνήσεις να θεσπίσουν τους παρακάτω νόμους κατ΄ επιταγήν πάντοτε της Ευρωπαϊκής Ένωσης :
Οι νόμοι που θεσπίστηκαν από την ελληνική Βουλή και επιτρέπουν την εγκατάσταση ΑΠΕ σε δάση, δασικές και αναδασωτέες εκτάσεις είναι οι εξής:
Με το (ΦΕΚ Β’ 2464/2008), εγκρίθηκε το ειδικό χωροταξικό σχέδιο για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, με το οποίο προβλέπεται η δυνατότητα χωροθέτησης αιολικών εγκαταστάσεων, με ορισμένες προϋποθέσεις και προδιαγραφές, σε δάση και δασικές εκτάσεις, αλλά και σε αναδασωτέες εκτάσεις, εκτός αν πρόκειται για εκτάσεις που βρίσκονται σε ειδικώς προστατευόμενες περιοχές, οι κατηγορίες των οποίων αναφέρονται στο ίδιο το χωροταξικό σχέδιο.
Την ίδια στιγμή ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν και είναι καθοριστικός, αφού ήδη από το 2001 προωθεί τις ΑΠΕ κατά προτεραιότητα για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και υποχρεώνει τα κράτη μέλη όπως την Ελλάδα να τις αυξήσουν, με το πρόσχημα της κλιματικής αλλαγής και της μείωσης του διοξειδίου του άνθρακα.
Συγκεκριμένα :
Με την Οδηγία 2009/28/ΕΚ για την προώθηση της χρήσης ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές, που τέθηκε σε ισχύ το 2009. Η οδηγία αυτή έθεσε δεσμευτικούς στόχους για όλα τα κράτη μέλη, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, για την αύξηση του ποσοστού των ΑΠΕ στο ενεργειακό τους μείγμα.
Μέσω της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας, η οποία στοχεύει στην επίτευξη “κλιματικής ουδετερότητας” έως το 2050, οδηγούνται τα κράτη μέλη να αυξήσουν τις ΑΠΕ και να προσαρμόσουν την νομοθεσία τους για να επιτύχουν αυτούς τους στόχους.
Το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ) και το Ταμείο Συνοχής, παράλληλα χρηματοδοτούν έργα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Τα κράτη μέλη, όπως η Ελλάδα, ενθαρρύνονται να αξιοποιήσουν αυτά τα κεφάλαια για να προωθήσουν την λεγόμενη “βιώσιμη ανάπτυξη” και την “πράσινη ενέργεια”.
Στον εγχώριο νόμο 3851/2010, αλλά και νωρίτερα με τον ν.3468/2006, «Επιτάχυνση της ανάπτυξης των ΑΠΕ για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και άλλες διατάξεις», μεταφέρθηκε στο ελληνικό δίκαιο η Οδηγία 2001/77/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την “προαγωγή της ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας στην εσωτερική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας”. πηγή
Στο άρθρο 3 παρ. 2 του νόμου στη σελ. 15-16, καθίσταται αναγκαία η Έγκριση Περιβαλλοντικών Όρων ΕΠΟ, εφόσον η δασική περιοχή που κρίνεται προς αδειοδότηση, βρίσκεται εντός οριοθετημένης περιοχής Natura 2000. Επομένως επιτρέπεται κι εντός των περιοχών Natura η εγκατάσταση των ΑΠΕ και άρα ο σεβασμός και η προστασία των μοναδικών περιβαλλοντικών οικοσυστημάτων είναι απλώς ένα βαρύγδουπο αφήγημα, που επί της ουσίας μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Ύστερα μάλιστα από μια καταστροφική πυρκαγιά σε περιοχή Natura, προφανώς δεν συντρέχει η απαίτηση για οποιαδήποτε ΕΠΟ από περιβαλλοντικές υπηρεσίες και οργανώσεις, οι οποίες συχνά θέτουν εμπόδια με κίνδυνο την απόρριψη αιτήσεων και την ανάκληση αδειών …
Έτσι φτάσαμε στην απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ 2499/2012) («Ανάπτυξη ΑΣΠΗΕ εντός αναδασωτέων εκτάσεων»), με την οποία γινόταν δεκτή η εγκατάσταση αιολικού σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας (ΑΣΠΗΕ), ισχύος 36 ΜW στη θέση Μελίσσι του Δήμου Θίσβης Βοιωτίας και απορρίπτονταν οι ενστάσεις του Δήμου Θηβαίων.
Με αυτήν την «σκανδαλώδη εισήγηση της σημερινής Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Αικ. Σακελλαροπούλου στο ΣτΕ το 2012, ουσιαστικά άνοιξε η κερκόπορτα για την τοποθέτηση ανεμογεννητριών σε αναδασωτέες εκτάσεις, “…προκειμένου να εκτελεστεί έργο, το οποίο αποβλέπει στην εξυπηρέτηση ανάγκης με ιδιαίτερη κοινωνική, εθνική ή οικονομική σημασία, εφόσον η εκτέλεση του υπόψη έργου στην έκταση αυτή είναι απολύτως αναγκαία και επιτακτική…”
Αυτό που προκύπτει από τους παράλογους νόμους που θεσπίζει το Κοινοβούλιο διαχρονικά, είναι πως όλες οι κυβερνήσεις δεν διστάζουν να καταστρέψουν το φυσικό κάλλος της Ελλάδας, αφού δεν διασφαλίζουν με τους νόμους που ψηφίζουν την αποτροπή της εξολόθρευσης των δασών μας.
Αυτό είναι προσβλητικό για κάθε πολίτη και εκτός από την κυβέρνηση έχει ευθύνη επίσης το κάθε κόμμα εντός της βουλής, που δεν εκθέτει δημόσια το θέμα και με μια εγκληματική σιωπή όλα αυτά τα χρόνια ακολουθούν πιστά τις αποφάσεις των κυβερνώντων και τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Όλοι οι παραπάνω νόμοι λειτουργούν εγκληματικά, γιατί δίνουν το έδαφος στους ολιγάρχες της “Πράσινης Ανάπτυξης” να εκμεταλλεύονται τις καμένες δασικές εκτάσεις, ενώ την ίδια στιγμή τόσοι και τόσοι άνθρωποι, ζώα και περιουσίες χάνονται με τραγικό τρόπο στη χώρα μας, κάθε χρόνο από τις πυρκαγιές.
Γεώργιος Ζραφκόπουλος
