Το Ελληνικό Κοινοβούλιο έχει μετατραπεί σε ένα μεγάλο θέατρο και οι βουλευτές δεν έχουν πλέον κανένα ίχνος ντροπής. Την ώρα που η κοινωνία στενάζει κάτω από το βάρος της αδικίας και της φτώχειας, ο Πρωθυπουργός βαφτίζει “εθνική ανάγκη” την μετατροπή της χώρας σε πεδίο δοκιμών για τα ευρωπαϊκά και ισραηλινά εξοπλιστικά θηρία.
Η νέα αμυντική στρατηγική της Ελλάδας, η οποία προγραμματίζεται να ολοκληρωθεί μέχρι το 2037, επικεντρώνεται στην δημιουργία αντιπυραυλικής–αντιβαλλιστικής ομπρέλας, του περίφημου θόλου με την ονομασία “Ασπίδα του Αχιλλέα” που είχε προαναγγελθεί τους προηγούμενους μήνες. Για τον σκοπό αυτό τίθεται ως προτεραιότητα η απόκτηση σύγχρονων οπλικών συστημάτων, όπως drones, αντιαεροπορικά και αντιπυραυλικά συστήματα, και η ενσωμάτωση τεχνολογιών αιχμής. Παράλληλα ανακοινώνουν, ότι επιδιώκεται η ενίσχυση της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας, με την προϋπόθεση ότι οι νέες αγορές θα περιλαμβάνουν ελληνικά εξαρτήματα και προσωπικό. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του Πρωθυπουργού, οι αυξημένες αμυντικές δαπάνες επιτρέπονται στο πλαίσιο της ρήτρας διαφυγής που παρέχεται από την ΕΕ για την περίοδο 2025-2028, ενώ σχεδιάζεται η προμήθεια νέων οπλικών συστημάτων, όπως Rafale και φρεγάτες Belharra.
Ενδεικτικά, τα κονδύλια του αμυντικού προϋπολογισμού θα φτάσουν τα 6,6 δισ. ευρώ το 2025, τη στιγμή που η κοινωνία συνεχώς πλήττεται από τις συνέπειες των οικονομικών και κοινωνικών κρίσεων.
Η κυβέρνηση της ΝΔ θριαμβολογεί για ένα εξοπλιστικό τερατούργημα, που το μόνο που υπόσχεται είναι φόβο, φτώχεια και σκλαβιά. Η δήθεν “ρήτρα διαφυγής” είναι άλλη μία απάτη — μια ξεκάθαρη ομολογία ότι όταν πρόκειται να ταΐσουμε τους ξένους προμηθευτές όπλων, λεφτά υπάρχουν και τα ελλείμματα ξαφνικά παύουν να μετράνε. 2,8 δισεκατομμύρια ευρώ εξαφανίζονται για την “Ασπίδα του Αχιλλέα” — λεφτά αρπαγμένα από τις ανάγκες του λαού, θυσιασμένα στο βωμό μιας φτιαχτής “ασφάλειας”. Ποιον προστατεύει όμως αυτή η ασπίδα; Τον ελληνικό λαό ή τα κέρδη των πολεμικών βιομηχανιών της Γερμανίας, της Γαλλίας και του Ισραήλ; Όχι μόνο δεν ενισχύεται η ευρωπαϊκή άμυνα, ούτε διασφαλίζεται η ειρήνη, άλλα ακριβώς το αντίθετο. Τροφοδοτούνται οι πολεμικές μηχανές και ετοιμάζονται νέοι πόλεμοι.
Οι ξένες βιομηχανίες μας βλέπουν σαν πελάτες και τους Έλληνες πολίτες σαν αναλώσιμους αριθμούς σε λογιστικά φύλλα κέρδους. Και όλα αυτά γίνονται στα μουλωχτά, χωρίς κανέναν απολογισμό, χωρίς κανένα σχέδιο για το μέλλον της χώρας. Ακόμα και η “συμμετοχή” της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας είναι μια φθηνή βιτρίνα, ένα άλλοθι για να κρυφτεί η πραγματικότητα: ότι λεηλατούν τον δημόσιο πλούτο και υποθηκεύουν το αύριο της Ελλάδας.
Την ίδια ώρα που οι Ένοπλες Δυνάμεις αφήνονται στην απαξίωση, δισεκατομμύρια χάνονται για εξοπλισμούς! Η κυβέρνηση παριστάνει ότι αποφασίζει, ενώ στην πραγματικότητα εκτελεί εντολές και χειροκροτάει σαν μαριονέτα.
Αν υπήρχε έστω και ένα τελευταίο σημάδι πατριωτισμού και βούλησης τότε τα αμυντικά κονδύλια θα τα διαχειριζόμασταν με διαφάνεια και θα καλύπταμε πραγματικές ανάγκες και όχι τις πολιτικές βιτρίνες και τα προσωπικά τους συμφέροντα. Επίσης θα ενισχυόταν η Ελληνική αμυντικη βιομηχανία για να σταθεί η Ελλάδα ξανά στα πόδια της, και όχι να ζει με το χέρι της απλωμένο σε ξένους εμπόρους θανάτου.
Στο σχέδιο δόμησης της Ελλήνων Πολιτείας, το οποίο βρίσκεται στις προγραμματικές δηλώσεις της Ελλήνων Συνέλευσις και κατατεθειμένο στον Άρειο Πάγο από το 2015, από τη πρώτη κιόλας ημέρα διακυβέρνησης του Πολιτικού Φορέα, θα δοθεί προτεραιότητα στην κατασκευή ανωτέρων οπλικών συστημάτων σε κατασκευαστικές μονάδες αμιγώς ελληνικές, ενισχύοντας την αυτάρκεια και την εθνική κυριαρχία. Η εφαρμογή καινοτόμων τεχνολογιών, έργο Ελλήνων επιστημόνων και εφευρετών, θα αποτελεί θεμέλιο λίθο της αμυντικής ισχύος, με πλήρη προσαρμογή στις ιδιαιτερότητες της γεωγραφικής μορφολογίας του Ελληνικού χώρου. Θα σταματήσει άμεσα η διαρροή αυτών των εφευρέσεων σε ξένα κέντρα εφαρμογής, ξένα προς το ελληνικό κράτος, διασφαλίζοντας ότι η ανάπτυξη και εξέλιξη των τεχνολογιών αυτών θα πραγματοποιείται αποκλειστικά από ελληνικά εργοστάσια σε αγαστή συνεργασία με τις ένοπλες δυνάμεις του έθνους.
Γεώργιος Ζραφκόπουλος
