Σε δικαστήριο έστειλε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή τη χώρα μας καθώς όφειλε να θεσπίσει τα απαραίτητα χωροταξικά σχέδια από το Μάρτιο του 2021, όπως προστάζει η οδηγία 2014/89/ΕΕ για τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό. Τέσσερα χρόνια μετά από το ορόσημο αυτό και παρά τον έλεγχο συμμόρφωσης που άσκησε η Επιτροπή από τον Δεκέμβριο του 2021, η χώρα μας εξακολουθεί να δείχνει μηδενική πρόοδο.
Το περιεχόμενο της απόφασης αποτυπώνει ξεκάθαρα την ανεπαρκή και διαχρονικά ελλιπή αντιμετώπιση του ζητήματος του Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού (ΘΧΣ). Τα επιχειρήματα που παρουσίασε η Ελλάδα για να δικαιολογήσει τις καθυστερήσεις ήταν αρχικά: η πολυπλοκότητα του νομικού πλαισίου, οι ιδιαίτερες γεωγραφικές συνθήκες, η ύπαρξη πολλών νησιών και οι γεωπολιτικές συγκυρίες στην Ανατολική Μεσόγειο.
Στη συνέχεια, δόθηκε μεγαλύτερη έμφαση στο γεγονός ότι, λόγω των διαπραγματεύσεων με την Αίγυπτο για τον καθορισμό της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), δεν ήταν εφικτός ο καθορισμός του πεδίου εφαρμογής του χωροταξικού σχεδιασμού. Επομένως, η ελληνική πλευρά προέβαλε ως αιτία της καθυστέρησης την αντικειμενική δυσκολία και την έλλειψη επαρκούς χρόνου, ενώ εκτίμησε ότι ο σχετικός σχεδιασμός θα ολοκληρωθεί μέχρι τον Μάιο του 2026.
Ωστόσο, τα παραπάνω επιχειρήματα απορρίφθηκαν συνολικά, καταδεικνύοντας με έντονο τρόπο, όχι μόνο την αδύναμη νομική επιχειρηματολογία των ελληνικών αρχών, αλλά κυρίως την ουσιαστική και αδικαιολόγητη αδράνεια ως προς τα ζητήματα θαλάσσιας χωροταξίας. Η στάση αυτή αποκαλύπτει μια προφανή απουσία πολιτικής βούλησης. Ως αποτέλεσμα, η Ελλάδα καταδικάστηκε για δεύτερη φορά, μετά την αρχική απόφαση του Φεβρουαρίου 2024.
Γιατί όμως μας είναι απαραίτητος ο Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός (ΘΧΣ) ;
Το ψάρεμα, ο τουρισμός και η ναυτιλία μετατρέπουν τις πανέμορφες θάλασσές μας σε πολυσύχναστα μέρη, τα οποία επιβαρύνονται από την υπερεκμετάλλευση των πόρων που περιέχουν, με αποτέλεσμα την σταδιακή μόλυνση των υδάτων και την καταστροφή των οικοτόπων τους.
Για να διασφαλίσουμε ότι οι δραστηριότητες μιας χώρας, όσο αφορά τη θάλασσα, είναι σε αρμονία με τη θαλάσσια φυσιολογία, χρειάζεται να υπάρχει ένα εργαλείο που να λαμβάνει υπόψη όλες τις συνιστώσες και αυτό είναι ο Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός.
Αυτό το εργαλείο είναι μια προσέγγιση που βασίζεται στην επιστήμη και εξετάζει όλους τους οικονομικούς και οικολογικούς-περιβαλλοντολογικούς παράγοντες μιας θαλάσσιας περιοχής και εμπλέκει τους ενδιαφερόμενους στον σχεδιασμό βιώσιμων δραστηριοτήτων. Όταν μια χώρα όπως η Ελλάδα, οδηγείται στα δικαστήρια από την ΕΕ και τελικά καταδικάζεται γιατί οι ιθύνοντές της έπραξαν ενάντια στην ίδια τη χώρα, αυτό φανερώνει ότι όχι μόνο έχει φτάσει στον πάτο η πολιτική ηγεσία, άλλα επιπλέον έχει προδοθεί απροκάλυπτα, διότι εμφανίζονται ενέργειες που αποβαίνουν ενάντια στα συμφέροντα της χώρας, των πολιτών της και του υδάτινου περιβάλλοντος.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη προσπαθεί να δικαιολογήσει την ολιγωρία της όσον αφορά τον ΘΧΣ λέγοντας, ότι το νομικό πλαίσιο είναι πολύπλοκο και δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα, ότι η γεωγραφία της χώρας την δυσκολεύει και ότι δεν είχε χρόνο, διότι διαπραγματευόταν όλο αυτό το διάστημα με την Αίγυπτο!!
Παραβλέπουμε όμως τις παραπάνω φθηνές δικαιολογίες και εξετάζουμε τι είναι αυτό που πραγματικά καθυστερεί τις διαδικασίες. Μήπως είναι το γεγονός ότι υπάρχουν κρυφές συμφωνίες και δεν υπάρχουν ξεκάθαρα όρια για να προχωρήσει ο σχεδιασμός;
-Όπως για παράδειγμα, η γραμμή που ακολουθείται συνεχόμενα στην εξωτερική πολιτική – δηλαδή το να μην υπάρχει σχεδόν καμία εναντίωση στις προσταγές της Τουρκίας και ότι ουσιαστικά ποτέ η ελληνική εξωτερική πολιτική δεν διεκδίκησε την δική μας ΑΟΖ με την Τουρκία. Μετά την Αναγγελία της μελλοντικής χωροθέτησης των δύο Θαλάσσιων πάρκων και πριν ακόμα την επίσημη εξαγγελία για τη δημιουργία του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου του Νοτίου Αιγαίου, η Τουρκία είχε ήδη αντιδράσει, διότι το πάρκο θα περιελάμβανε και διεθνή ύδατα, περιοχές και νησίδες που η γειτονική χώρα διεκδικεί.
-Το καθεστώς συνιδιοκτησίας μεγάλου μέρους του Αιγαίου με τα τουρκικά αλιευτικά πλοία που αδειάζουν τις ελληνικές θάλασσες από τους πόρους της
-Το να μην έχει μπει το πλαίσιο στο τι και πώς επιτρέπουμε να λειτουργεί στα δικά μας τα νερά, σημαίνει ότι θα παραμένουν ανεξέλεγκτα τα πάντα από εδώ και στο εξής.
Ακολουθεί συνέντευξη της κ. Ελπίδας Τσαμπουράκη, γεωπόνος- περιβαλλοντολόγος MSc, ειδική στην Επίδραση της Ανθρώπινης Δραστηριότητας στο Περιβάλλον, η οποία μιλάει για την αναβλητικότητα της Ελλάδας σε σχέση με την ολοκλήρωση του Θαλάσσιου Χωροταξικού της Σχεδιασμού και για την αποσπασματική χωροθέτηση επιμέρους δραστηριοτήτων εντός θαλασσίων ζωνών, πράγμα που δημιουργεί τετελεσμένα στην μελλοντική οριοθέτηση των χωρικών μας υδάτων :
Οπότε από τα παραπάνω μπορεί ο κάθε αναγνώστης (αφού έχει κάνει και τη δική του έρευνα) να βγάλει συμπέρασμα, ότι ο πραγματικός λόγος που η κυβέρνηση στέκεται σε φθηνές δικαιολογίες όλα αυτά τα χρόνια, αντί να εκτελεί το καθήκον της προς όφελος των πολιτών της, είναι ότι υπάρχουν συμφέροντα και κλείνονται συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, που φαινομενικά τουλάχιστον, δεν συμβαδίζουν με τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και αυτό είναι κάτι που πρέπει κάθε πολίτης να το αναγνωρίσει και να το καταδικάσει, ειδικά όσοι βρίσκονται στα νησιά του Αιγαίου και βιώνουν καθημερινά αυτήν την κατάσταση.
Εμείς από τη πλευρά μας, ως ελεύθεροι σκεπτόμενοι πολίτες ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΜΕ όλες τις μεθοδευμένες ενέργειες οι οποίες διεπράχθησαν διαχρονικά για την υφαρπαγή, την καταδολίευση και την λεηλασία των κληρονομικών δικαιωμάτων επί της εδαφικής κυριαρχίας, επί του παγκόσμιου πλούτου και επί της πνευματικής ιδιοκτησίας των κυρίαρχων ιθαγενών Ελλήνων από τους εξελληνισθέντες μέσω του δόγματος αλλοεθνείς, καταχραστές και παραχαράκτες. πηγή
Είναι καιρός η Ελλάδα να επιδείξει μια σοβαρότητα στην εξωτερική πολιτική παίρνοντας μια πραγματική και ξεκάθαρη θέση υπέρ των ελληνικών συμφερόντων και ιδιαίτερα απαιτώντας σε διεθνές επίπεδο την τήρηση των συνθηκών και των συμβάσεων. Η διεκδίκηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, όπως είναι η ανακήρυξη της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) στο Αιγαίο στα 12 ν.μ., όπως επιτάσσει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, έχει πρώτιστη σημασία. Ζούμε σε μια χώρα με μεγάλη ακτογραμμή και με μια υπολογίσιμη θαλάσσια έκταση, πράγμα που σημαίνει ότι η εκμετάλλευσή του θαλάσσιου πλούτου είναι καθοριστικής σημασίας για την οικονομία και τον πολιτισμό.
Την χωροταξία της θάλασσας και τις δραστηριότητες που θα επιτρέπονται σε κάθε περιοχή (αλιεία, ναυσιπλοΐα, αναψυχή, αθλητισμός, αρχαιολογία, εξορύξεις, έρευνες κ.α.) θα πρέπει να τις καθορίσουμε με γνώμονα τον απόλυτο σεβασμό στον άνθρωπο, στα φυτά και τα ψάρια της θάλασσας καθώς και στα μνημεία που κρύβει στα βάθη της, βάζοντας τους κανόνες και στοχεύοντας σε μια αρμονική συνύπαρξη με το περιβάλλον για στην διατήρηση του θαλασσίου κάλλους, το οποίο θα πρέπει να το παραδώσουμε όπως μας το κληροδότησε η φύση στις επόμενες γενιές.
Γεώργιος Ζραφκόπουλος
