Άλυτο μυστήριο επικρατεί εδώ και περισσότερο από μισό αιώνα, για την παγωμένη λίμνη Ρούπκαντ (Roopkund), η οποία βρίσκεται σε υψόμετρο 5.020 μέτρων στα Ιμαλάια και βρίσκεται στον ορεινό όγκο Trishul, που ανήκει διοικητικά στην Ινδία. Είναι γνωστή και ως «Λίμνη του μυστηρίου» ή «Λίμνη των σκελετών». Οι πάγοι που την καλύπτουν λιώνουν και υποχωρούν για έναν μήνα το χρόνο, γεγονός που φανερώνει την ύπαρξη εκατοντάδων (περίπου 800) σκελετών στον πυθμένα της. Η ανακάλυψή τους έγινε για πρώτη φορά το 1942 από τον Hari Kishan Madwall, δασοφύλακα του Εθνικού πάρκου Nanda Nevi.
Είναι πολλά τα ερωτήματα που δεν έχουν απαντηθεί μέχρι σήμερα από τους επιστήμονες, που έχουν ασχοληθεί με το θέμα, αλλά και άκρως ενδιαφέρουσες οι πληροφορίες που δόθηκαν σε σχέση με την γενετική προέλευση και τις διαφορετικές εποχές που έζησαν οι άνθρωποι που πέθαναν εκεί.
Αξιοσημείωτη είναι η τελευταία 5ετής μελέτη (2019), για την οποία χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος της ραδιοχρονολόγησης άνθρακα και την υπογράφουν 28 συγγραφείς από 16 ιδρύματα (από τις ΗΠΑ, την Ινδία και την Γερμανία), η οποία κατέληξε σε απρόσμενα αποτελέσματα για 38 σκελετούς που εξετάστηκαν :
Συγκεκριμένα, από τους 38 σκελετούς οι 23 ανήκαν σε άνδρες και οι 15 σε γυναίκες. Η γενετική καταγωγή των ανθρώπων, βάσει της ανάλυσης του DNA, χωρίστηκε σε δύο διακριτές ομάδες. Η μία ομάδα συνδέεται με την σημερινή Νότια Ασία και τα οστά που ανήκουν σε αυτήν χρονολογούνται σε διάστημα μεταξύ 7ου-10ου αι. μ.Χ,., ενώ στην δεύτερη ομάδα βρέθηκε κάτι εντελώς απρόσμενο : 14 σκελετοί προέρχονται από την ανατολική Μεσόγειο και συγκεκριμένα από την Κρήτη και χρονολογούνται χίλια ολόκληρα χρόνια αργότερα, δηλαδή γύρω στον 18ο αι. μ.Χ. !
Για το σύνολο των σκελετών, αν και δεν γνωρίζουμε στοιχεία για την προέλευσή τους, συγγραφείς αναφέρουν πως ήτανε ψηλοί, περισσότερο από το μέσο ανάστημα, ενήλικες 35-40 ετών, άνδρες και γυναίκες. Ανάμεσά τους υπήρχαν και παιδιά, τα οποία όμως δεν συνδέονταν με συγγενικό δεσμό με κάποιον ενήλικα. Ήτανε όλοι καλά στην υγεία τους και διέφεραν σημαντικά ως προς την διατροφή που έκαναν. Σε 5 σκελετούς βρέθηκαν εκτεταμένα οστικά τραύματα που δεν είχαν επουλωθεί.
Εύλογα αναρωτιέται ο καθένας, για ποιο λόγο βρέθηκαν εκεί τόσοι άνθρωποι και με ποιον τρόπο έχασαν τη ζωή τους σε τόσο διαφορετικές εποχές … Το ενδεχόμενο να έχουν πεθάνει από κάποια μαζική επιδημία ή από κάποια καταστροφική καταιγίδα με χαλαζόπτωση (πιθανή εξήγηση για τα τραύματα στο κεφάλι) έχει απορριφθεί, διότι αφενός δεν ανακαλύφθηκαν ίχνη βακτηριακής μόλυνσης στους υπό εξέταση σκελετούς και αφετέρου διότι κρίθηκε απίθανο να έχει συμβεί το ίδιο καιρικό φαινόμενο, με τις ίδιες συνέπειες για τους διερχόμενους ταξιδιώτες, κατ΄ επανάληψη σε ένα διάστημα 1000 και πλέον ετών…
Σε ό,τι αφορά την παρουσία των Ελλήνων στο σημείο εκείνο, που τοποθετείται την εποχή της Οθωμανοκρατίας, θα είναι δίκαιο να προσθέσουμε τα ακόλουθα: Δεν έχει βρεθεί καμία ιστορική πηγή, αναφορά ή είδηση για το γεγονός ότι τον 18ο αι., μια ομάδα ανθρώπων από την Κρήτη, επισκέφθηκε την περιοχή των Ιμαλαϊων και κατόπιν δεν επέστρεψε από εκεί. Αυτό σίγουρα θα ήταν ένα αξιομνημόνευτο γεγονός για την εποχή εκείνη. Επίσης είναι μάλλον απίθανο να πήγε η ομάδα των Ελλήνων από την Κρήτη στα Ιμαλάια για προσκύνημα στο ινδουιστικό ιερό της περιοχής, διανύοντας μάλιστα έναν τόσο μακρινό δρόμο με τα πρωτόγονα μέσα της εποχής εκείνης.
Οπότε, είναι μάλλον πιθανότερο το ενδεχόμενο, το ελληνικό DNA να ανήκει σε αυτόχθονες πληθυσμούς, που διέμεναν και εξακολουθούν να διαμένουν στην περιοχή της Ασίας, εξάλλου οι Έλληνες απαντώνται σε διάφορα μέρη του κόσμου στον χώρο και στο χρόνο. Είναι αδιαμφισβήτητη π.χ. η διάχυση του ελληνικού πολιτισμού και του Έθνους των Ελλήνων στην Ασία, κατά την εποχή του Μ. Αλεξάνδρου (4ος αι. π.κ.χ.) και των διαδόχων του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η ύπαρξη της φυλής Καλλάς στο Πακιστάν, που μέχρι σήμερα αυτοαποκαλούνται ως απόγονοι του μέγιστου των Ελλήνων, η φυλή Παστούν στο Αφγανιστάν και ακόμη παλαιότερα η φυλή Αϊνού στην Ιαπωνία κ.α.. Επίσης θεωρείται περισσότερο από πιθανή, η παρουσία Ελλήνων στην Κίνα, για πολλούς λόγους. Ένας εξ΄ αυτών π.χ. αποδίδει σε Έλληνες τεχνίτες την κατασκευή των αγαλμάτων του στρατού από τερακότα, για λογαριασμό του αυτοκράτορα Τσιν Σι Χουάνγκ το 246 π.Χ. πηγή
Αρχίζουμε να ανακαλύπτουμε πως οι Έλληνες διαδραματίσαμε διαχρονικά, από τα πανάρχαια χρόνια, έναν καθοριστικό ρόλο στο πολιτιστικό γίγνεσθαι της Ασίας. Ακολουθεί ένα απόσπασμα μια αποκαλυπτική συνέντευξη του ερευνητή αρχαιολόγου κ. Αδ. Σάμψων, ο οποίος, βάσει των ερευνών του σε διάφορες περιοχές του Αιγαίου υποστηρίζει, ότι ο πολιτισμός διαδόθηκε από την Δύση προς την Ανατολή, δηλαδή ταξίδεψε από την Ελλάδα προς την Ασία και όχι αντίθετα όπως θεωρούσαμε μέχρι σήμερα.
Η ιστορία είναι προφανώς διαφορετική από αυτήν που εκπορεύτηκε και προβλήθηκε μέχρι σήμερα από συγκεκριμένα κέντρα. Η ανθρωπότητα βρίσκεται σε μια φάση απρόσμενων ανακαλύψεων και σχετικά με την παρουσία των Ελλήνων στα βάθη της Ασίας, θα πρέπει να θυμηθούμε τις αποστολές των τεράστιων Ελλήνων παγκοσμιοποιητών, του Ηρακλή και του Διονύσου, οι οποίοι άσκησαν καταλυτική επίδραση στο πολιτισμό της περιοχής, χιλιάδες χρόνια πριν από τον Μ. Αλέξανδρο.
Όλα τα παραπάνω αποδεικνύονται και από τις ονομασίες των χωρών και γενικά από τα τοπωνύμια που διατηρούνται μέχρι σήμερα αναλλοίωτα : π.χ Ιν-δία, Ινδονησία, Φιλιππίνες, Ιαπωνία (Άπω Ιωνία), αλλά και το ίδιο το Θιβέτ (μία από τις τρείς Θήβες), που αναλύεται στο ιερό Ελλάνιο κείμενο του κ. Αρτέμη Σώρρα με τίτλο : Η ΤΡΙΑΔΙΚΗ ΜΟΝΑΔΑ ΟΛΙΚΗΣ ΟΛΟΤΗΤΑΣ 3 ΤΡΙΩΝ ΠΑΝΙΕΡΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΩΝ ΓΕΩΔΕΤΗΜΕΝΩΝ ΧΩΡΩΝ ΜΑΝΤΕΙΟ ΔΕΛΦΩΝ-ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΡΑ-ΜΑΩΝΑ ( ακολουθεί απόσπασμα από τις σελ. 80 -81) :
ΣΤΟΝ ΕΛΛΑΝΙΟ ΠΛΑΝΗΤΗ ΜΑΣ ΕΧΟΥΜΕ 15 ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΘΗΒΕΣ. ΚΑΙ ΠΙΟ
ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ, ΕΧΟΥΜΕ 12 ΔΩΔΕΚΑ + ΣΥΝ 3 ΤΡΕΙΣ.
ΟΙ 3 ΤΡΕΙΣ ΕΙΝΑΙ: ΜΙΑ ΘΗΒΑ (ΑΡΧΗ) ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ ΜΙΑ ΘΗΒΑ (ΑΡΧΗ)
ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΘΗΒΑΣ, ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΠΟΛΗΣ-ΣΗΜΕΡΙΝΗ
ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΒΟΙΩΤΙΑ, ΚΑΙ ΜΙΑ ΘΗΒΑ (ΑΡΧΗ) ΣΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ
ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΘΙΒΕΤ.
Η ΘΗΒΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΙΑ ΠΑΝΙΕΡΗ ΑΡΧΗ, ΠΟΥ ΑΥΤΗ Η ΑΡΧΗ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ
ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ Ο ΕΛΛΑΝΙΟΣ
ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΜΑΣ ΕΛΛΑΣ ΓΑΙΑ ΔΗΜΗΤΡΑ ΑΡΤΕΜΗ.
Χαράζει μια νέα εποχή γνώσης και επίγνωσης για τον τεράστιο ρόλο που φέρουμε οι Έλληνες, ως φορείς της τεράστιας κληρονομιάς που αφορά τον παγκόσμιο πολιτισμό, αλλά και την ευθύνη που έχουμε για την βελτίωση των όρων ζωής και την ανέλιξη όλης της ανθρωπότητας.
Ευαγγελία Γιαδανού
