Το αναχρονιστικό χωροχρονικό πλαίσιο του Γρηγοριανού ημερολογίου – η ανάγκη μεταρρύθμισης

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Ο χρόνος : πώς και με ποια δεδομένα ορίστηκε η μέτρηση του χρόνου, την οποία ακολουθούμε μέχρι στις μέρες μας – η ανάγκη μεταρρύθμισης

Ο χρόνος είναι άχρονος στο άπειρο Σύμπαν

Η γαία Δήμητρα στην οποία κατοικούμε και το ηλιακό μας σύστημα που φέρει την ονομασία του ήλιου μας Απόλλωνα, γύρω από τον οποίο ο πλανήτης μας περιστρέφεται πλήρως στην διάρκεια ενός έτους, είναι ένας μόνο από τους άπειρους πλανήτες που γυρίζουν γύρω από άπειρους φωτεινούς ήλιους, δημιουργώντας άπειρα ηλιακά συστήματα, τα οποία με τη σειρά τους περιστρέφονται γύρω από άπειρους γαλαξίες, οι οποίοι περιστρέφονται γύρω από άπειρα σύμπαντα σε άπειρους κόσμους. Η παραδοχή της άπειρης δομής του σύμπαντος κόσμου αυτή καθαυτή, η οποία μας είναι ήδη γνωστή και από τον Δημόκριτο και τον Επίκουρο, μας κάνει να σκεφτούμε ότι γενικά ο χρόνος στο σύμπαν είναι άχρονος, διότι είναι ένα μέγεθος που διαφέρει σε κάθε διαφορετικό χώρο ή διάσταση του σύμπαντος και προσδιορίζεται σύμφωνα με γεγονότα, τα οποία γίνονται αντιληπτά με συγκεκριμένο τρόπο, από τις συνειδητότητες που βιώνουν στον χώρο όπου συμβαίνουν.

Η χειραγώγηση του ιστορικού βάθους του ανθρώπινου πολιτισμού

Στο χωροχρονικό πλαίσιο που βιώνουμε σήμερα στην γαία Δήμητρα, η χρονολόγηση της συνολικής αναφερθείσας ιστορίας του ανθρώπινου πολιτισμού είναι περιορισμένη σε έναν πολύ μικρό χρονικό ορίζοντα και αποτελεί ένα απειροελάχιστο χρονικό μέρος σε σχέση με την πραγματική ιστορία της ανθρωπότητας, της γαίας Δήμητρα, πόσο μάλλον σε σχέση με την ιστορία του Γαλαξία μας Ηριδανού ή του Σύμπαντός μας Άρτεμη. Αν λάβουμε υπόψιν τις ελλείψεις και τα μεθοδολογικά σφάλματα που υπάρχουν σε σχέση με την χρονολόγηση σπουδαίων μεγαλιθικών κατασκευών που υπάρχουν σε ιερούς γεωδαιτημένους χώρους των προγόνων μας (π.χ. πυραμίδων, ερείπια ναών, αρχαίων τειχών κ.α.), μπορούμε να υποθέσουμε πως το σύστημα χρονολόγησης που ακολουθούμε στις μέρες μας, μας έχει επιβληθεί από μια πολύ πρόσφατη «Τάξη Πραγμάτων», η οποία ταυτίζεται με την εποχή των Ιχθύων που τώρα τελειώνει (2.160 περίπου ετών), στην οποία έχει τεθεί ως γεγονός αναφοράς και σημείο αρχής, η χρονολογία που εικάζεται ότι γεννήθηκε ο Ιουδαίος Ιησούς από την Ναζαρέτ, πρόσωπο που αποτελεί τον κεντρικό ήρωα στην ιστορία που δογματικά επικαλείται ο χριστιανισμός επίσημα από τον 4ο αιώνα μ.Χ. και έπειτα. Ενδεικτικό της προσπάθειας χειραγώγησης της ιστορικού βάθους στην Ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού από το Δόγμα, αποτελεί π.χ. το γεγονός,  πως όρισαν το έτος 5.508 π.Χ. ως ημερομηνία κτίσεως του κόσμου, στην Οικουμενική Σύνοδο εν Τρούλω, που έγινε το 691 μ.Χ.!

πηγή εικόνας ΒΙΝΤΕΟ : Οι κλέφτες του χρόνου – ΙΕΡΟ ΕΛΛΑΝΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ Α. ΣΩΡΡΑ https://www.aitherikigrafi.gr/kleftes…

Η Εκκλησία (εβραϊσμός) υποκαθιστά την επιστήμη και επιχειρεί τον έλεγχο και την απόκρυψη της γνώσης

Προφανώς ο εβραϊσμός, έχοντας καταλάβει την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία εκ των έσω, μετά από την διάλυση των βασιλείων των διαδόχων του Μ. Αλεξάνδρου, θέλησε να σβήσει κάθε γνώση και κάθε φωτεινό πολιτισμικό επίτευγμα που θύμιζε την λάμψη του ελληνικού πολιτισμού, ο οποίος είχε εξαπλωθεί στα πέρατα όλου του τότε γνωστού κόσμου. Από την εποχή εκείνη εξάλλου, αλλοίωσαν στην Ρώμη και μετέπειτα στο Βυζάντιο, την εθνολογική καθαρότητα των Συγκλητικών, οι οποίοι ονομάζονταν Κύριοι ή Κουρήτες και έπρεπε βάσει νόμου να είναι μόνο ελληνικής καταγωγής. Έτσι ξεκίνησε ο σφετερισμός του κληρονομικού δικαιώματος της βασιλείας, που ανήκει αποκλειστικά στο Κυρίαρχο Έθνος των Ελλήνων, το οποίο καπηλεύονται παράνομα και καταχρηστικά με τους ψευδοβασιλιάδες και τα ψευτοβασίλεια που έστησαν αλλοεθνείς – ανθέλληνες, από τότε μέχρι και σήμερα (πηγή).

Αν και η “τύχη” των ελληνικών πρωτότυπων επιστημονικών συγγραμμάτων που περιέχουν την αρχέγονη γνώση για τον Κόσμο μας, δεν μας είναι ακριβώς γνωστή, είναι καταγεγραμμένη ιστορικά η καταστροφή που υπέστη η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας από την βαρβαρότητα των πρώτων χριστιανών τον 4ο αιώνα μ.Χ., αλλά και μετέπειτα η καύση τους καθώς και η λογοκρισία που υπέστησαν στα κατοπινά έτη από την Εκκλησία, όσα συγγράμματα είδαν το φως την εποχή του λεγόμενου “Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού”. Τα συγγράμματα που αναφέρονται στην ελληνική γραμματεία και βρίσκονται στην διάθεση των ανθρώπων σήμερα, δεν είναι τα πρωτότυπα και η πραγματική γνώση πέρασε από τότε στα χέρια του ιερατείου.

Η Ιερά Εξέταση απορρίπτει σθεναρά το ηλιοκεντρικό μοντέλο

Επιπλέον δεν θα πρέπει να ξεχνάμε, ότι η εκκλησιαστική ιστορία περιλαμβάνει τον σκοταδιστικό Μεσαίωνα, όπου όποιος αμφισβητούσε το γεωκεντρικό μοντέλο, πάνω στο οποίο βασίστηκε η εβραϊκή μυθοπλασία περί Δημιουργίας του Κόσμου, κατηγορείτο ως αιρετικός και εκτελούνταν με φρικτό τρόπο συνήθως στην πυρά, αφού περνούσε από απάνθρωπα βασανιστήρια από την Ιερά Εξέταση, η οποία έδρασε (θεωρητικά) μέχρι το 1826.

Τρανταχτό παράδειγμα της φρίκης και της απόλυτης εναντίωσης της Ιεράς Εξέτασης απέναντι στους εκφραστές της αληθινής επιστήμης, ήταν η καταδίκη του επιστήμονα Τζορντάνο Μπρούνο από τον Πάπα Κλήμη Η, τον οποίο έκαψαν ζωντανό στην πυρά το 1600 π.κ.χ., δηλαδή 18 μόλις χρόνια ύστερα από την εισαγωγή του Νέου Ημερολογίου από τον Πάπα Γρηγόριο ΙΓ !

Ο Μπρούνο υποστήριζε αληθή στοιχεία που αφορούν την απειρία του Σύμπαντος, την ύπαρξη πολλαπλών κόσμων και την ηλιοκεντρική θεωρία, χωρίς όμως να θεωρεί τον ήλιο ως κέντρο, διότι όπως διατύπωσε υπάρχουν αναρίθμητοι ήλιοι και άπειρος αριθμός Γαιών που περιστρέφονται γύρω από αυτούς τους ήλιους προς κάθε κατεύθυνση.

Η δίκη του Τζορντάνο Μπρούνο ενώπιον της Ρωμαϊκής Ιεράς Εξέτασης. Χάλκινο ανάγλυφο του Ettore Ferrari (1845-1929), Campo de’ Fiori, Ρώμη.

Η υιοθέτηση του Ιουλιανού και του Γρηγοριανού ημερολογίου από το θεοκρατικό καθεστώς

Μέσα στο σκοτεινό χωροχρονικό πλαίσιο που περιγράφηκε, υιοθετήθηκαν από το θεοκρατικό καθεστώς της Εκκλησίας, αρχικά το Ιουλιανό και κατόπιν το Γρηγοριανό ημερολόγιο που χρησιμοποιούμε σήμερα, με το δεύτερο να επιχειρεί να διορθώσει το πρώτο, που κι εκείνο (Ιουλιανό) έγινε με σκοπό να διορθώσει αυτό που χρησιμοποιούνταν ως το 46 π.κ.χ. στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Αρχικά με την πρόσθεση 90 ημερών από τον Ιούλιο Καίσαρα προέκυψε το λεγόμενο έτος της σύγχυσης, διάρκειας 445 ημερών το 46 π.κ.χ.. Από τότε η 1η Ιανουαρίου ορίστηκε ως η αρχή του έτους (αντί της 1ης Μαρτίου) και προστέθηκε ένας επιπλέον ενδιάμεσος μήνας, με σκοπό να καλυφθεί η διαφορά που δημιούργησε το ημερολόγιο που βασιζόταν στις φάσεις της Σελήνης (διάρκειας 354 ημερών), που χρησιμοποιούνταν μέχρι τότε στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. πηγή. Ο Ιούλιος, με την συμβολή του Έλληνα αστρονόμου από την Αλεξάνδρεια Σωσσιγένη, καθιέρωσε το 12μηνο ηλιοκεντρικό ημερολόγιο διάρκειας 365,25 ημερών και όρισε τα δίσεκτα έτη κάθε 4 χρόνια, προσθέτοντας σε αυτά μία επιπλέον ημέρα.

Το Γρηγοριανό ημερολόγιο εισήχθη από τον Πάπα Γρηγόριο ΙΓ το 1582 μ.κ.χ., χρησιμοποιείται σήμερα σχεδόν παγκοσμίως, διαρκεί 365,2425 ημέρες και έγινε για να καλύψει την καθυστέρηση και την διαφορά των ημερών που δημιούργησε το Ιουλιανό ημερολόγιο, διότι μετατόπιζε την Εαρινή Ισημερία κατά μία ημέρα κάθε 128 χρόνια, μια διαφορά που έφτασε να είναι 10 ημέρες νωρίτερα το 1582. Με το Γρηγοριανό μετατοπίζεται μία ημέρα κάθε 3.300 χρόνια. Ένα επιπλέον πρόβλημα ήταν, ότι τον 16ο αιώνα οι φάσεις του Σεληνιακού Ημερολογίου απέκλιναν κατά τέσσερεις ημέρες σε σχέση με τις πραγματικές, πράγμα που αποτελούσε πρόβλημα στον υπολογισμό του Πάσχα.

Ποια είναι εν τέλει η πραγματική κίνηση της γης ;

Από τις διαδοχικές προσπάθειες διόρθωσης λαθών στα παραπάνω ημερολόγια, προκύπτουν ερωτήματα, για το αν το ισχύον καθεστώς προέβει σε εμπειρική διόρθωση των σφαλμάτων ή αν βασίστηκε σε πραγματικές γνώσεις αστρονομίας, πράγμα αμφίβολο γιατί η πίστη εξ΄ ορισμού αντιστρατεύεται την γνώση. Το σίγουρο είναι, πως ακόμη κι αν είχαν μελετήσει οι εκκλησιαστικοί εκπρόσωποι επιστημονικά συγγράμματα Αστρονομίας, τα οποία ενδεχομένως να φυλάσσονται σε μυστικές βιβλιοθήκες μέχρι σήμερα, δεν είχαν την διάθεση να αποκαλύψουν την γνώση δημόσια στους ανθρώπους.

Αδιαμφισβήτητα, το φαινόμενο που καθορίζει την διάρκεια ενός έτους στην γαία είναι μια ολοκληρωμένη περιστροφή του πλανήτη μας γύρω από τον ήλιο. Προϋπόθεση για τον ακριβή υπολογισμό του χρόνου περιστροφής, αποτελεί η απόλυτη γνώση της γεωμετρικής αποτύπωσης του αστρονομικού αυτού φαινομένου. Επιπλέον η κίνηση της γης γίνεται και γύρω από τον άξονά της στην διάρκεια ενός ημερονυχτίου και ταυτόχρονα όλο το ηλιακό μας σύστημα μαζί με την γη και τον ήλιο, κινείται γύρω από τον γαλαξία μας, δηλαδή η κινητικότητα της γης δεν περιορίζεται μόνο ως προς την γραμμική της τροχιά γύρω από τον ήλιο, αλλά είναι μάλλον πιο σύνθετη.

Τελικά ποια είναι η πραγματική γνώση που αφορά τον κόσμο ; Μετά από τόσες αποδείξεις ότι η επιστήμη καπελώθηκε από το Δόγμα διαχρονικά, προκαλείται το ερώτημα : Υφίσταται επιστήμη της αστρονομίας στις μέρες μας ; Μήπως ήρθε η ώρα να συμβεί μια πραγματική μεταρρύθμιση, η οποία θα συμπεριλαμβάνει ένα νέο ημερολόγιο, το οποίο θα βασίζεται σε αληθινά κοσμικά φαινόμενα και στην αληθινή επιστήμη ;; Αυτό θα συμβεί μόνο όταν όλοι οι άνθρωποι απαιτήσουμε να βγει η κρυμμένη αλήθεια στο φως.

Ενδεικτικό της διαίρεσης και της παγκόσμιας σύγχυσης που επικρατούσε και εξακολουθεί να επικρατεί ακόμη και ανάμεσα στα χριστιανικά κράτη, είναι πως το Γρηγοριανό ημερολόγιο συνάντησε πολλές αντιδράσεις, με αποτέλεσμα να το υιοθετήσουν οι Καθολικές χώρες μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια, ενώ οι Προτεσταντικές καθυστέρησαν κατά έναν αιώνα. Αγγλία και Αμερική το δέχτηκαν μόλις το 1752, ενώ τα ορθόδοξα κράτη συνέχισαν να τηρούν το παλιό μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα. Η Ελλάδα αντιστάθηκε επί τρεισήμισι αιώνες και τελικά το καθιέρωσε μόλις το 1923.

Γιαδανού Ευαγγελία

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *