Άρθρο του Γεωργίου Μπενή
Σύμφωνα με την ομιλία της Υφυπουργού Μετανάστευσης και Ασύλου κ. Σοφίας Βούλτεψη, η οποία έγινε κατά τη διάρκεια του ετήσιου συνεδρίου που διοργάνωσε ο Ελληνικός Σύνδεσμος Εταιρειών Κέντρων Επαγγελματικής Κατάρτισης, οι «ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ» ή οι «ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ» θα ενσωματωθούν και θα ενταχθούν στην Ελληνική κοινωνία, καθώς είναι χρήσιμοι και σημαντικοί, βοηθώντας έτσι την ανάπτυξη της Εθνικής Οικονομίας μας. πηγή
Μέσω της αναγνώρισης των πτυχίων τους και με την δήλωση της τεχνικής επαγγελματικής τους ιδιότητας που είχαν στην χώρα τους, θα είναι ίσοι πολίτες, έτοιμοι για παραγωγική διαδικασία. Σε μία χώρα που μαστίζεται από ανεργία η οποία σήμερα αγγίζει το 50%. Σε ένα κράτος ανήμπορο, όπως έχει δείξει στους δικούς του πολίτες, θα είναι ικανό να εξυπηρετήσει και πολίτες τρίτων χωρών ; Σε μία οικονομία όπου το 70% των επιχειρήσεων είναι χρεωμένο είτε σε Τράπεζες, είτε σε Δήμους, είτε στο Δημόσιο και με το καθημερινό ή το μηνιαίο εισόδημα συνεχώς να συρρικνώνεται ; Όταν το ενεργό δυναμικό εργατικό της χώρας μας βρίσκει δίοδο στο θέμα της εργασίας σε χώρες του εξωτερικού γιατί εδώ δεν μπορεί να επιβιώσει ;
Οι κυβερνήσεις που διοίκησαν την Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια, το μόνο που κατάφεραν ήταν να απωθούν τον Έλληνα από την χώρα του. Ενώ στον πρόσφυγα παρέχουν πολλά προνόμια, όπως δωρεάν σίτιση, στέγαση, διαμονή, σήμερα θα του δοθεί το ελεύθερο και στον επαγγελματικό τομέα της χώρας μας, απεναντίας στον Έλληνα παρέχουν μόνον υπερβολική φορολόγηση και έναν μισθό που δεν είναι αρκετός να εξυπηρετήσει τις βασικές ανάγκες επιβίωσής του.
Μήπως τελικά οι Υπουργοί, Υφυπουργοί, Κυβερνώντες, εκτελούν εντολές που είναι απέναντι στην αλήθεια, στο δίκαιο, στην καθημερινότητα του Έλλην πολίτη; Κάλυψαν τις ανάγκες του και κάνουν εισαγωγή πολιτών τρίτων χωρών;
Θα πρέπει πρώτα να γίνει μία οργάνωση και μια σωστή διαχείριση δυναμικού και αναγκών ώστε να εξυπηρετηθεί πρωτίστως το βιοτικό και επαγγελματικό επίπεδο των πολιτών, βάζοντας θεμέλια και βάσεις σε οικονομία, παιδεία, κλπ. Για μια ορθολογική ανάπτυξη τόσο του οικονομικού αλλά και νοητικού μας επιπέδου.
Έτσι λοιπόν είναι υποχρέωση της Πολιτείας αλλά και των Πολιτών να υπάρχει αλληλοσεβασμός, τόσο από την Πολιτεία προς τους Πολίτες όσο και από τους Πολίτες προς την Πολιτεία. Αυτή η αμφίδρομη σχέση παράγει δίκαιο. Εάν δεν υπάρξει ο σεβασμός της Πολιτείας, δεν υπάρχει σεβασμός προς τον εαυτόν της και αυτό μεταφέρεται και στον Πολίτη αλλά και σε ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία.
Πόσο μάλλον σήμερα που ο φιλοξενούμενος τρίτης χώρας έχει περισσότερα δικαιώματα από τον Έλληνα Πολίτη σε ένα κράτος άδικου, δείχνοντας έλλειψη σεβασμού και ισονομίας απέναντι του.
