Ακόμη ένα περιστατικό σχολικής βίας, από τα πολλά που συμβαίνουν καθημερινά στα σχολεία της χώρας μας, συνέβη στη Πάτρα και μας θυμίζει λίγο ταινία τρόμου …
Το συμβάν αφορά μαθητή της 5ης δημοτικού σε δημοτικό σχολείο της Πάτρας, ο οποίος στην επιστροφή από σχολική εκδρομή στα Καλάβρυτα, βρέθηκε με μια σακούλα στο κεφάλι του, που του την φόρεσαν τρεις συμμαθητές του με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να πνιγεί.
Οι ίδιοι στην απολογία τους υποστήριξαν, ότι ήθελαν απλά να τον εκφοβίσουν, αλλά η πράξη τους θα μπορούσε να αποβεί μοιραία για τη ζωή του 10χρονου μαθητή.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, οι βίαιες πράξεις σε βάρος του 10χρονου συμβαίνουν τα δύο τελευταία χρόνια από τους συμμαθητές του και έφτασε η ώρα που – επιτέλους – οι γονείς του παιδιού σκέφτονται σοβαρά να προχωρήσουν σε μήνυση, αφού τα παιδιά που τον ενοχλούν δεν συμμορφώνονται ούτε από τους γονείς άλλα ούτε από τους εκπαιδευτικούς του σχολείου. Αξιοσημείωτη είναι η χρόνια αδράνεια των εκπαιδευτικών στην επίλυση του θέματος, που για το συγκεκριμένο συμβάν δήλωσαν ότι δεν το αντιλήφθηκαν.
Τα περιστατικά βίας πληθαίνουν καθημερινά από μαθητές και το ηλικιακό όριο των εμπλεκομένων σε αυτά κατεβαίνει δραματικά, ενώ παράλληλα παρατηρείται ότι ούτε η κυβέρνηση μπορεί να τα περιορίσει ούτε και οι σύλλογοι διδασκόντων των σχολείων.
Φαίνεται ότι τα παιδιά μας δε δέχονται τη σωστή διαπαιδαγώγηση από το σπίτι, οι γονείς δεν εκπληρώνουν τον παιδαγωγικό ρόλο που θα έπρεπε, είτε γιατί απουσιάζουν πολλές ώρες από το σπίτι, είτε γιατί δεν γνωρίζουν πώς θα πρέπει να επιβάλλουν όρια στο παιδί τους. Έτσι τον ρόλο του παιδαγωγού αναλαμβάνουν παράγοντες όπως η παρέα, η τηλεόραση, το διαδίκτυο, τα βιντεοπαιχνίδια και ταινίες ωμής βίας, που τους κάνει να αντιγράφουν αυτές τις συμπεριφορές στη ζωή τους.
Την τελευταία 20ετία βλέπουμε και μια συνολική απαξίωση της παιδείας στη χώρα μας, σχολικά κτίρια βρίσκονται υπό κατάρρευση, τα σχολεία συρρικνώνονται και οι θέσεις των εκπαιδευτικών συνεχώς μειώνονται. Καμία από τις κυβερνήσεις που περάσανε δεν δίνουν την απαραίτητη προσοχή σε αυτόν τον νευραλγικό τομέα που είναι η παιδεία, από την οποία θα περιμέναμε να δημιουργούνται πραγματικοί πολίτες με ορθή κρίση και αρχές.
Οι νέοι μαθητές έχουν χάσει το ενδιαφέρον τους για μάθηση και αυτό επειδή το εκπαιδευτικό σύστημα επικεντρώνεται σε στείρες μεθόδους διδασκαλίας και αδιάφορο περιεχόμενο. Τα βιβλία όπως συγγράφονται δεν έχουν κάτι ουσιώδες να τους προσφέρουν, οι υποδομές του κάθε σχολείου είναι ανεπαρκείς για να τους βοηθήσουν να αναπτύξουν βασικές τέχνες και η έλλειψη προσωπικού είναι ένα τεράστιο πρόβλημα με εκπαιδευτικές ώρες να χάνονται ενώ θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν.
Από την άλλη οι εκπαιδευτικοί απαξιώνονται συστηματικά από το κράτος και η αγανάκτηση έχει φτάσει σαν θηλιά στο λαιμό τους, με αποτέλεσμα πολλοί από αυτούς να παραιτούνται. Μερικά από τα θέματα που αντιμετωπίζουν, είναι ότι πρέπει να εξηγούν συνεχώς στους γονείς τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το παιδί τους κατά την μάθηση και σε κάποιες περιπτώσεις “υπερπροστατευτικών” γονέων, δέχονται και τις αντιδράσεις τους ακόμη και την δυσαρέσκειά τους.
Από την άλλη πρέπει να κάνουν τα θελήματα του κράτους δηλαδή να τρέχουν και σε δύο και τρία σχολεία για να καλύψουν τις μαθητικές ώρες. Χρειάζεται τεράστια υπομονή από πλευράς τους για να συνεργαστούν με όλες τις πλευρές και αυτό δεν είναι εύκολο.
Μέσα σε όλα αυτά τα καθημερινά θέματα έρχονται να προστεθούν τα οικονομικά προβλήματα, η ανεργία και ο ραγδαία αυξανόμενος πληθωρισμός και το κράτος δεν παρέχει κανένα ουσιώδες αντίμετρο προς τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς για να αντιμετωπιστεί. Υπάρχουν περιπτώσεις εκπαιδευτικών που καλούνται να εργαστούν στα ελληνικά νησιά για να καλύψουν τις θέσεις άλλα το κόστος ζωής είναι διπλάσιο από αυτό της επικράτειας με αποτέλεσμα να μη μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η καταγγελία εκπαιδευτικού που μετέβη στη Ρόδο για εργασία και το κόστος ζωής είναι τόσο αυξημένο που ο άνθρωπος δε κατάφερε να βρει σπίτι να ενοικιάσει οπότε ζει και εργάζεται από το αυτοκίνητο του.
Είναι τεράστιο το άδικο για μαθητές και εκπαιδευτικούς και τέτοιες καταστάσεις δείχνουν πόσο πολύ επιδιώκουν οι κυβερνώντες να καταντήσουμε μια τριτοκοσμική χώρα !Ι
Ακόμη και τα νέα μέτρα που εισηγείται το Υπουργείο Δικαιοσύνης και Προστασίας του Πολίτη με νομοσχέδιο που σχεδιάζεται προς ψήφιση, στο οποίο προβλέπεται η τιμωρία των γονέων με ποινές φυλάκισης και χρηματικά πρόστιμα, πρόκειται για ακόμη ένα είδος τιμωρίας για γονείς και μαθητές και δεν προσφέρουν κάτι ουσιαστικό στην πολιτεία. Μιλάμε για μια διαρκή αποτυχημένη πολιτική η οποία διογκώνεται κάθε χρόνο που το κράτος αδιαφορεί για το σύστημα της εκπαίδευσης.
Η Βουλή, εδώ και πολλά χρόνια, θα μπορούσε να έχει μεριμνήσει για όλο το εκπαιδευτικό σύστημα, αν η κύρια προτεραιότητα της ήταν να ασκήσει πολιτική υπέρ των νέων πολιτών αυτής της χώρας και όχι εναντίων τους.
Σε αντίθεση με τα τιμωρητικά μέτρα της κυβέρνησης οι Προγραμματικές Δηλώσεις του “ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΦΟΡΕΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ” είναι πολύ σαφείς για το τομέα της παιδείας και αναφέρουν συγκεκριμένα : “Τα σχολεία θα είναι τα εκκολαπτήρια των νέων Ελληνικών Γενεών και θα λειτουργούν για την παραγωγή των νέων πολιτών με τη δόμηση του σώματός τους, της ψυχής τους και του πνεύματος τους ώστε να αξιώνονται για να πάρουν την Ελλήνων Πολιτεία στα χέρια τους. “
Η Ελλήνων Συνέλευσις δημιουργήθηκε από πολίτες που είναι και γονείς και αντιλαμβάνονται τα προβλήματα του εκπαιδευτικού συστήματος και αποφάσισαν ότι μόνο με μια ολική μεταρρύθμιση που θα ξεκινήσει από την παιδεία θα προχωρήσει η χώρα μπροστά !
Γεώργιος Ζραφκόπουλος
