Στο πρόβλημα της διαρκούς υποχρηματοδότησης των σχολείων της επικράτειας, η οποία μεταφράζεται σε πάγιες ελλείψεις σε κτιριακές υποδομές και σε υλικοτεχνικό εξοπλισμό, ήρθε φέτος να προστεθεί η παντελής έλλειψη χρημάτων για την αγορά αναλώσιμων και ειδών πρώτης ανάγκης, όπως χαρτί υγείας, χαρτί κουζίνας, μελάνια για τα φωτοτυπικά μηχανήματα, απορρυπαντικά κλπ.
Το πρόβλημα αφορά τα σχολεία όλης της χώρας και οφείλεται κυρίως στην μεταφορά των αρμοδιοτήτων από τις «Σχολικές Επιτροπές» στους Δήμους. Η κατάσταση που περιγράφεται στο παρακάτω βίντεο αφορά τον Δήμο Ναυπακτίας, αλλά είναι πανομοιότυπη με αυτήν που αντιμετωπίζει η πλειοψηφία των Δήμων της χώρας μας.
Η κατάργηση των Ν.Π.Δ.Δ. «Σχολικές Επιτροπές», που έγινε με νόμο του Υπουργείου Εσωτερικών (Ν. 5056/23) και η μεταφορά της ευθύνης για την διαχείριση της χρηματοδότησης των σχολικών μονάδων στις υπηρεσίες και στους αυτοδιοικητικούς υπαλλήλους των Δήμων, έφερε το άνοιγμα των σχολείων με τεράστιες ελλείψεις και με αδυναμία να καλύψουν έξοδα που αφορούν πάγιες ανάγκες των σχολείων. Μιλάμε για πραγματική κατάντια …
Με εξαίρεση τους λιγοστούς μεγάλους Δήμους, οι οποίοι διατηρούν τις «Σχολικές Επιτροπές», με την προϋπόθεση να υπάρχουν σε λειτουργία περισσότερες από 100 σχολικές μονάδες πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, από τις 30/06/24 οι Δήμοι έχουν αναλάβει την διαχείριση των λειτουργικών δαπανών του εκάστοτε σχολείου.
Οι υπηρεσίες των Δήμων φάνηκε πως δεν είχαν ούτε την ετοιμότητα, ούτε την γνώση, αλλά πολύ περισσότερο δεν επέδειξαν καμία πρόνοια, για να εφοδιάσουν τα σχολεία με τα αναγκαία, ώστε να είναι έτοιμα και να μπορούν να λειτουργήσουν. Τα 500 ευρώ που ανακοινώθηκε ότι θα δοθούν αρχικά, ανεξάρτητα από το μέγεθος των σχολικών μονάδων, ασφαλώς και δεν επαρκούν για το ξεκίνημα.
Τα κονδύλια που προορίζονται για τα σχολεία ήταν μέχρι σήμερα ούτως ή άλλως πενιχρά και έφταναν μετά βίας για να καλύψουν τις βασικές ανάγκες των σχολείων.
Με την νέα κατάσταση οι διευθυντές βρίσκονται πλέον σε ρόλο επαίτη και συχνά έρχονται σε δύσκολη θέση, γιατί αναγκάζονται να καλύψουν έξοδα που δεν μπορούν να περιμένουν, από την δική τους τσέπη. Επιπλέον δεν θα μπορούν να παίρνουν αποφάσεις διαχείρισης των οικονομικών σύμφωνα με τις ιδιαιτερότητες του κάθε σχολείου, ενώ τα χρονοβόρο γραφειοκρατικό σύστημα συμβάσεων και διαθεσίμων χρημάτων σε κατάλληλους κωδικούς, δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο τα πράγματα.
Αποδεικνύεται ότι η κυβέρνηση δεν έχει ως πρώτη προτεραιότητα το Δημόσιο Σχολείο, το οποίο φροντίζει να το υποβαθμίζει συνεχώς. Μια πραγματική πολιτεία, η οποία έχει ως κύριο προορισμό να δημιουργεί πολίτες, επενδύει όλα τα αναγκαία κεφάλαια στην παιδεία και προνοεί, δημιουργώντας παράλληλα εκείνους τους μηχανισμούς που είναι αναγκαίοι, για να καλύπτει κάθε ανάγκη άμεσα με αφθονία.
Ευαγγελία Γιαδανού
