Η Δ.Ο.Ε. (Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή) αποτελεί την ανώτατη αρχή του ολυμπιακού κινήματος, η οποία ελέγχει τον αθλητισμό σε όλες του τις εκφάνσεις. Συγκεκριμένα ασκεί έλεγχο : στις Διεθνείς Αθλητικές Ομοσπονδίες, στις Εθνικές Ολυμπιακές Επιτροπές και στις οργανωτικές επιτροπές των Ολυμπιακών Αγώνων. Χαρακτηρίζεται ως «διεθνής, μη υποκείμενος σε κρατικό έλεγχο, μη κερδοσκοπικός οργανισμός απεριόριστης διάρκειας».
Από νομικής πλευράς αποτελεί ένα νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, σύμφωνα με πράξη του Ελβετικού Ομοσπονδιακού Συμβουλίου (Πρ. 17ης Σεπτεμβρίου 1981).
Τα μέλη που αποτελούν την Δ.Ο.Ε. είναι ταυτόχρονα και μέλη των εθνικών επιτροπών των χωρών τους. Όμως σύμφωνα με τον Ολυμπιακό Καταστατικό Χάρτη δεν εκπροσωπούν τις χώρες τους στην Δ.Ο.Ε., αλλά εκπροσωπούν την Δ.Ο.Ε. στις χώρες τους, είναι δηλαδή κατά κάποιον τρόπο οι πρεσβευτές της !
Η Δ.Ο.Ε. δεν δίνει «λογαριασμό» σε εθνικές κυβερνήσεις, μολονότι μια χώρα, αν δεν διαθέτει Εθνική Ολυμπιακή Επιτροπή, δεν μετέχει στη ΔΟΕ. Επιπλέον, η ίδια η ΔΟΕ εκλέγει τα μέλη της από πρόσωπα τα οποία θεωρεί ικανά να μετάσχουν σε αυτή, με κριτήρια που δεν μας είναι γνωστά. Λειτουργώντας αριστοκρατικά, θα έλεγε κανείς ότι είναι ένα είδος «Γερουσίας», η οποία στηρίζεται, όπως γράφει ο Μ. Berlioux, στην «αρχή της αντεστραμμένης αντιπροσωπείας». (πηγή)
Η αποτυχία του Ολυμπιακού κινήματος και της Δ.Ο.Ε. να επιτελέσουν ρόλο για την επίτευξη της παγκόσμιας ειρήνης, οφείλεται στο γεγονός, ότι ως θεσμός δεν έχει ούτε την πρόθεση, ούτε την αρμοδιότητα να επιβάλλει στον κόσμο την “Ιερή εκκεχειρία”, η οποία κατά τους ΟΛΥΜΠΙΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ των προγόνων μας, αποτελούσε διαπολιτειακό δίκαιο, το οποίο τηρούσαν με σεβασμό – κατά κανόνα- όλες οι ελληνικές πόλεις κράτη που μετείχαν.
Ούτε βέβαια και τα μέλη της Δ.Ο.Ε., οι λεγόμενοι “Αθάνατοι” είναι σε θέση να εμπνεύσουν τον σεβασμό, διότι συχνά εμπλέκονται σε σκάνδαλα διασπάθισης δημόσιου χρήματος και λειτουργούν ασύδοτα ως μια ελίτ που χαίρει παγκόσμιας ασυλίας.
Στο διάβα της σύγχρονης ιστορίας είδαμε, ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν κατόρθωσαν να αποτρέψουν τους πολέμους, αντίθετα εξαιτίας πολέμων διακόπηκε η διεξαγωγή τους, τόσο κατά τον α΄ όσο και κατά τον β΄ παγκόσμιο πόλεμο. Οι αγώνες χρησίμευσαν και εξακολουθούν να χρησιμεύουν για πολιτική μεθόδευσης και προπαγάνδας από σκοτεινά κέντρα εξουσίας, διχάζοντας τα κράτη. Δεν έχουν λείψει οι αποκλεισμοί χωρών και τα “μποϊκοτάζ”, δηλαδή η ηθελημένη άρνηση των κρατών να μετέχουν, λόγω ανεπίλυτων συγκρούσεων.
Η Δ.Ο.Ε. δεν λειτούργησε μέχρι σήμερα σύμφωνα με έναν άξονα ενός ανθρωποκεντρικού αξιακού συστήματος διασφάλισης και προστασίας της παγκόσμιας ειρήνης, αλλά λειτούργησε μεροληπτικά ως δεκανίκι της κάθε καθεστωτικής επιταγής. Ένα ακραίο παράδειγμα στην ιστορία των Ολυμπιακών, αποτελεί η περίπτωση του Αδόλφου Χίτλερ, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε τους αγώνες για την εξάπλωση της ναζιστικής του προπαγάνδας. Έφτασε μάλιστα στο σημείο να συνδέσει το Γ’ Ράιχ με την αρχαία Ελλάδα, καθιερώνοντας αυθαίρετα την πρώτη λαμπαδηδρομία, δηλαδή την μεταφορά της Ολυμπιακής φλόγας από την Ολυμπία και την περιφορά της από πόλη σε πόλη. Όλα αυτά συνέβησαν με την συμμετοχή της Δ.Ο.Ε. της εποχής εκείνης …
Κατά τις δεκαετίες 1970 και 1980 οι Ολυμπιακοί Αγώνες επηρεάστηκαν από την επιβολή του εικοσαετή αποκλεισμού των αφρικανικών κρατών, λόγω του Απαρτχάιτ (1964). Οι Η.Π.Α., ο Καναδάς και άλλα κράτη, απείχαν από τους Ολυμπιακούς της Μόσχας (1980), λόγω της εισβολής της Σοβιετικής Ένωσης στο Αφγανιστάν τον Δεκέμβριο του 1976 και κατόπιν η Σοβιετική Ένωση, η Ανατολική Γερμανία και συνολικά 14 χώρες του “ανατολικού μπλοκ”, απείχαν από τους Ολυμπιακούς του Λος Άντζελες (1984) ως απάντηση.
Σε λίγες ημέρες οι Ολυμπιακοί Αγώνες ετοιμάζονται να διεξαχθούν στο Παρίσι , ενώ ταυτόχρονα είναι ανοιχτά δύο μέτωπα πολεμικών συγκρούσεων, στην Ουκρανία και στην Μέση Ανατολή. Αποδεικνύεται ότι ούτε η Δ.Ο.Ε. ούτε η ηγεσία του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (Ο.Η.Ε.), είναι σήμερα σε θέση να ζητήσουν την κατάπαυση του πυρός στα δύο ενεργά μέτωπα. Είτε γιατί δεν στοχεύουν στην ειρήνη, είτε γιατί δεν είναι σε θέση να εμπνεύσουν τον σεβασμό στα κράτη.
Η αποτυχία του ρόλου τους είναι εμφανέστατη και η ανάγκη να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις της ανύψωσης του κορυφαίου αθλητικού γεγονότος, ως μέσου καλλιέργειας της παγκόσμιας ειρήνης είναι πιο επίκαιρη παρά ποτέ. Οι πρόγονοί μας μας έδειξαν τον δρόμο. Η καθιέρωση της Ιερής Εκκεχειρίας των αληθινών ΟΛΥΜΠΙΩΝ ΑΓΩΝΩΝ, στην βάση του Διεθνούς Δικαίου, αποτελεί μια μεγάλη πρόκληση για την ανθρωπότητα.
Ευαγγελία Γιαδανού
